Wat zou je doen als je één vraag mocht stellen aan je favoriet band? Wij vroegen The Paper Kites uit Melbourne of wij een interview met ze mochten doen. Zo werd één vraag vermenigvuldigd tot een stuk of 20 en belde bassist Sam Rasmussen met een kleine amateur radiozender in het Noord-Brabantse Moergestel.
Op 12 februari (AB Brussel) en 14 februari 2019 (Paradiso Noord Amsterdam) komt deze meeslepende Australische band naar ons. Ze brachten in 2018 niet één maar twee platen uit, tijd om het de rest van de wereld live te laten horen. Als tegenpresentatie beloofden wij hun verhaal in het Nederlands op te tekenen. Het interview met Nederlandse vragen en Engelse antwoorden is ook te beluisteren via Soundcloud. Door ons omlijst met muziek van de band. Weet je meteen waarover we het hebben. Dit zijn The Paper Kites.
De Band
Op 22 december 2018 spraken wij van MTV Radio Bla Bla (de M is van Moergestel) met Sam Rasmussen, bassist van de band. Hij in Sydney, wij in Brabant, 10 uur tijdverschil. Een show eindigt vaak met het voorstellen van de band, ons gesprek begon er zo’n beetje mee. Sam, met wie vorm jij The Paper Kites?
“Christina (Lacy) is een zeer getalenteerde zangeres, gitarist en keyboard-speler. Alle vijf de leden zitten overigens vanaf het begin bij de band. Christina zingt in bijna alle liedjes. En ondanks dat ze niet echt de leadzangeres is, zingt ze ook een paar liedjes alleen.
De andere Sam (Bentley) is leadzanger en gitarist. Bovendien is hij dé songwriter. Dave Powys speelt gitaar en doet achtergrondzang. Ondanks dat het een heel goede zanger is, doet hij bij The Paper Kites enkel backing vocals. Je zou hem wel de lead gitarist kunnen noemen. Dan is er nog Josh Bentley, de neef van Sam. Hij is onze drummer, super enthousiast en heel goed gezelschap om mee te touren. En dan ikzelf op basgitaar en synthesizer.”
Het is echter niet zo dat de muzikanten constant bij hun eigen instrument blijven.
“We draaien allemaal wel een beetje door. Zelfs Josh komt achter zijn drumstel vandaan om gitaar te spelen. Alle leden hebben meerdere instrumenten onder de knie. We houden de show graag interessant en doen dat niet alleen door te variëren in liedjes en geluid. Daarom wisselen we ook qua bezetting. Dat houdt het spannend, zeker ook voor onszelf!”
De Muziek
Artiesten worden veelal gelabeld met vage termen en vallen vaak ten prooi aan slappe vergelijkingen. Wij hebben daar geen zin in en niet tot onze verrassing is Sam het daar volledig mee eens. In plaats daarvan gaven we hem de kans om te vertellen wat er zo karakteristiek is aan de muziek van The Paper Kites.
“Wij zien onszelf echt als een band met twee kanten. Aan de ene kant de akoestische singer-songwriter kant met liedjes als ‘Bloom’ en ‘Paint’. Deze rustige folkachtige liedjes zijn bij veel mensen heel populair.
De andere kant is waarschijnlijk wat we vooral heel leuk vinden om live te doen. Groter, bombastischer, maar tegelijkertijd ook dromerig. Het is onze kracht dat we beide kanten hebben, zeker live. Het ene moment groots en meeslepend en dan ineens weer heel klein en intiem. Dat maakt ons volgens mij uniek. In de show gaan we zeker beide kanten combineren. In de gig van onze Amerikaanse en Europese tour beginnen we met een nummer van het nieuwste album. Dan wordt het meteen heel groot om al vrij snel weer intiem te worden. Zo gaat de show echt op en neer. We spelen veel nummers van de laatste twee platen.”
Dan lijkt het wellicht alsof jullie drie uur spelen?
“Haha ja, en toch is het ‘maar’ anderhalf uur.”
In 2016 was de band al eens in Nederland en daar komt in 2019 dus een vervolg op. Na de platen Woodland (2010), Young North (2011), States (2013) en twelvefour (2015), komen jullie in 2018 met maar liefst twee albums op de proppen. Hebben The Paper Kites ons zo veel te vertellen?
“Ja, eigenlijk wel, we blijven creëren. Onze hoofd songwriter, Sam Bentley, vindt constant inspiratie. Wij houden ervan om samen te werken en mooie dingen te maken. Daarom is 2018 ook ons favoriete jaar tot dusver, met twee albums. We houden van het creëren van nieuwe muziek, dat is alles wat we willen doen.”
Het Kwartje Viel
In de film over het album twelvefour vertellen verschillende bandleden nogal verrast te zijn met de liedjes waarmee Sam Bentley komt opdraven. Waren jullie voor ‘On The Train Ride Home’ en ‘On the Corner Where You Live’ net zo ‘geschrokken’?
“Goeie vraag. Om eerlijk te zijn denk ik niet dat we dit keer net zo verrast waren als destijds. Toen Sam de eerste nummers schreef voor ‘twelvefour’ waren wij als band nog echt in een ontwikkelfase. Met veel veranderingen op muzikaal vlak. Heel veel wat Sam toen schreef heeft het album ook niet gehaald. De muziek was heel anders dan we gewend waren. Toch was het juist na het voltooien van ‘twelvefour’ dat het kwartje viel. We ontdekten echt ‘ons geluid’. Dit was wat we wilden zijn. We deden daarna zo’n 160 concerten wereldwijd en juist door deze liveshows viel alles op zijn plaats. In de jaren daarna werden we volwassen als band en ontdekten onszelf. Zeker Sam wist dat en hield daar rekening mee bij het schrijven van nieuw materiaal. De groep begreep elkaar. De muziek voor de nieuwe albums klopte daarom ook direct en zo waren er eigenlijk geen grote verrassingen. Een heel goede vraag en het antwoord daarop is dus nee, we waren juist niet verrast.”
Een dag in de studio met The Paper Kites
Nu we het toch over die albums hebben. Hoe is een dag in de studio met The Paper Kites?
“Ons meest recente album ‘On The Corner Where You Live’ hebben we opgenomen in Connecticut (Verenigde Staten). De studio was een soort Victoriaanse ‘mansion’, een groot huis dus. We leefden dus ook feitelijk in de studio, vijf weken lang. Een dag in de studio… Ik ging er meestal rond half acht, acht uur uit, redelijk op tijd dus. Dan maakte ik een wandeling of ging een rondje hardlopen. De meeste van ons begonnen de dag met een work-out om daarna samen te ontbijten. Vervolgens kookten we onze lunch en avondeten om de rest van de dag te kunnen focussen op muziek maken. Rond de middag arriveerde onze producer en gingen we de studio in om te werken. Er was een grote studio boven en een kleintje beneden. In die kleine studio deed ik veel opnames, omdat ik een achtergrond heb in studiowerk. Daar deed ik backings, keyboard of mijn eigen basgitaar-stukjes. Tussen 12 en een uur of 9 was het best wel hard werken. Met veel teamwork maakten we de nummers tot ze echt af waren. Dan ging de producer weg en was het tijd voor de lounge room. Wat kletsen over de dag, wellicht nog avondeten of gewoon Netflix. Tijd voor een drankje en wat relaxen. In het algemeen lagen we er dan toch wel voor middernacht in. We zijn niet echt een ‘partying band’. We genieten allemaal van een drankje, maar rustig aan. We hadden ook een yogaruimte. Het was eigenlijk heel relaxed en best wel gezond.”
Sam’s Huisje Boompje Bassje
Muziek maken hoeft dus zeker niet altijd op de wilde rock and roll-stijl. Het zou ook niet bij The Paper Kites passen. Deze zaterdagochtend in Nederland betekent een zomeravond in Australië. Zeg Sam, ga je nog iets leuks doen vanavond?
“We hebben inderdaad wat vrije tijd. Tussen de tour in Noord-Amerika en Europa zit zo’n anderhalve maand. Het is vandaag (red. 22 december 2018) een redelijk zonnige en warme zomeravond. Samen met mijn vrouw en drie zoontjes was het een relaxte dag in het park. En na dit interview is het tijd om een kerstfilm te kijken. Het wordt ‘Home Alone’. De jongens zijn al aardig enthousiast, haha. Het is allemaal vrij normaal hier. Misschien niet het leven van een toerend artiest, maar dit is waar ik gelukkig ben. Thuis met mijn gezin.“
Tour en toekomst
Het interview op de radio is omlijst met muziek aangevraagd door onze Sam. Hij koos naast twee nummers van de nieuwe eigen albums ook voor een andere band. In april vroegen wij hetzelfde aan Murray Alexander Wood van Scenic Route To Alaska. Hij vroeg toen om Andy Shauf (The Magician). Toeval of niet, maar Sam Rasmussen wilde graag Foxwarren horen, de oude nieuwe band van… inderdaad, Andy Shauf. Wellicht een souvenir van de tour door Noord-Amerika en Canada in november?! Hoe verliepen die optredens eigenlijk?
“Die waren fantastisch, waarschijnlijk de beste tour ooit voor ons daar. We hebben 22 shows gespeeld van Los Angeles tot Washington DC. We speelden voor goed publiek en op de mooiste locaties. Portland (Alladin Theatre) en Vancouver (The Commodore Ballroom) waren volgens mij de allerbeste. Goede menigte en veel energie, memorabele shows. Aan de andere kant was het ook wel hard werken, dus ik ben blij dat we even thuis kunnen uitrusten voor we naar Europa gaan.”
We schotelden Sam ook een aantal ‘Australian Dilemma’s’ voor. Zo gaat hij naar eigen zeggen liever naar een ‘Jam Bar’ dan naar een ‘Dance Or Go Club’. (De decors in de clips van ‘Revelator Eyes’ en ‘Electric Indigo’.)
Daarnaast verkoos hij een publiek van 50.000 boven een intieme setting met 150 mensen. Eén en één is twee, toch? Mogen we jullie deze zomer op enkele Europese festivals verwachten?
“Haha, we zouden zeker graag op enkele Europese zomerfestivals komen spelen. Op dit moment zijn dat echter nog plannen die verder vorm moeten krijgen. Maar we hopen zeker dat het lukt.”
Weten of The Paper Kites na februari 2019 daadwerkelijk terugkeren in Nederland en België? Volg de band via http://thepaperkites.com.au/
DE FONTIJN - Moergestel 