Op zaterdag 6 oktober 2018 ontving Hennie van Schooten de Gouden Duim voor haar tomeloze vrijwilligerswerk. Een dag later mocht ze bij MTV Radio Bla Bla vertellen over haar bijzondere prijs. En weet je waar Hennie het de hele tijd nagenoeg niet over heeft gehad? Over Hennie zelf.

Maestro

Met mensen samenwerken en het beste uit iedereen naar boven halen. Dat zijn haar belangrijkste drijfveren. Een perfecte profielschets voor een dirigente. En laat ze nou net een dag eerder haar debuut hebben gemaakt op de bok. In Den Boogaard stond ze als een van de vijf bekende Moergestelnaren voor het harmonieorkest van Muziekvereniging Prinses Juliana. Net als Jan-Hein, Hans, Judith en Wout bepaalde ze het tempo van de avond en mocht ze met het stokje zwaaien. “Geen stokje, dat heet een baton.”

“Het plezier gierde door de zaal.” Ze kan haar enthousiasme niet onderdrukken als Maestro ter sprake komt. De persiflage van de harmonie op de televisiehit bleek een voltreffer. Hennie mocht ook twee muziekstukken dirigeren, waaronder 9 to 5 van Dolly Parton. Over hard werken gesproken.

“We hadden als opdracht gekregen een popnummer en een klassiek nummer in te studeren. Met name voor het klassieke werk heb ik heel wat noten moeten kraken om het in mijn hoofd te krijgen.”

Als we vragen naar de voorbereiding op deze spannende avond laat ze zich niet verleiden tot een gewaagde uitspraak.

“Alle complimenten voor de organisatie. Ik vond het heel leuk dat ze mij hiervoor hebben gevraagd. Het was echt een uitdaging, vooral omdat ik geen maat kan… uhhhh… ik snap niks van de maat. En ik kan geen noten lezen. Maar we zijn begonnen met een lesje ‘droog dirigeren’, dus zonder muziek. Vervolgens kregen we de partituur mee, maar daar kon ik natuurlijk nog niks mee. Toen ben ik op YouTube gaan luisteren en schrok ik me rot. Jeetje, wat gebeurt daar nu? Ik kreeg ‘In The Hall Of The Mountain King’ van Edvard Grieg uit Noorwegen. Ik kon me iets bij de sfeer voorstellen, want bij een grot denk je aan trollen of hobbits.”

Uit haar verhaal blijkt dat de Maestro’s serieus van huiswerk waren voorzien door de muziekvereniging. Hennie: “Ze hebben uiteindelijk de muziek zoals het orkest dat zou spelen op cd gezet en zo kon ik de belangrijkste passages en momenten onder de knie krijgen. Vervolgens is er drie keer met het orkest gerepeteerd en was er voor elke dirigent een coach die kon bijsturen. Zo ging het van lieverlee steeds beter en dan merk je dat oefening echt kunst baart.”

Maar dan nog live… “Uiteindelijk is het op zo’n avond toch compleet anders en vooral heel moeilijk om de concentratie dan vast te houden. Want de zenuwen gierden wel door mijn lijf. Maar als je een goed orkest hebt, dat ook gewoon doorspeelt, komt het toch allemaal goed.”

Gouden Duim

Toch is Maestro niet de reden van Hennies bezoek aan onze studio. Nog vóór haar optreden ontving ze uit handen van Henri Swinkels (gedeputeerde van Provincie Noord-Brabantgedeputeerde van Provincie Noord-Brabant) een prijs. De Gouden Duim voor haar inzet als vrijwilliger.

Hennie: “Hiervan was ik niet op de hoogte, dus dat was inderdaad wel heel erg geinig. Er was tegen ons verteld (achteraf bleek alleen aan Burgemeester Hans Janssen en mij) dat het verzamelen was in de Brouwer. En ik dacht nog van ‘waarom zo ver weg?’ Toen ik daar de reus buiten zag staan, wist ik wel dat er iets ging gebeuren. Al had ik geen idee wat.”

Het bleek de uitreiking van een Brabantse waarderingsprijs voor haar inzet in Moergestel en omgeving in het kader van leefbaarheid en cultuur.

“Het was zeker een heel grote verrassing en ook heel leuk dat er veel mensen aanwezig waren die met de verschillende activiteiten te maken hebben. Een belangrijke reden is natuurlijk dat ik meer dan 20 jaar voorzitter ben van WieKentKunst. Vandaar dat de Reus (Ermelindis) er ook was. In dat kader heeft onze stichting in 1999 het initiatief genomen voor de reuzen, een voor elke kern binnen de gemeente Oisterwijk. Mooi daaraan is dat we nog elk jaar met de reuzen op stap gaan. In Frankrijk, België, Mallorca, maar ook Oisterwijk of Goirle zoals vandaag (7 oktober 2018).”

Het gaat allang niet meer over de Gouden Duim. Hennie dirigeert het gesprek eigenhandig in een andere richting.

“De reuzen staan voor de identiteit van elke kern. Ermelindis dus voor Moergestel. Naast de reus is er inmiddels ook een bronzen beeld naast de kerk en dat staat symbool voor de vrijwilligers in ons dorp. De vrijwilligersprijs is ook naar haar gemaakt.”

En plots toch…

“Op die manier is de Gulden, of Gouden Duim uit te leggen als een waardering voor alle vrijwilligers in Moergestel.”

Het siert Hennie dat ze het vrijwilligerswerk van andere belangrijker vindt dan dat van haarzelf. Het bevestigt ook haar eerder genoemde drijfveren. We proberen haar er nog even van te doordringen dat de prijs toch echt aan Hennie van Schooten zelf is gegeven.

“Die waardering is mooi. Maar tegelijkertijd ben ik me er erg van doordrongen dat je het nooit alleen doet. Er is een kartrekker nodig, dat klopt. Ik doe dat ook met erg veel plezier. Je moet het leven vieren terwijl je leeft. Voor mij zit hem dat in het samenwerken met andere mensen. Dat geeft mij veel inspiratie en enthousiasme. Je doet dat niet voor een prijs. De waardering zit hem in de samenwerking en samen iets moois voor elkaar krijgen. Zoals gisteren ook bij Maestro, want dat was echt een heel bijzondere, geslaagde, genoeglijke avond. Het plezier gierde gewoon door de zaal.”

WieKentKunst

De reuzen staan inmiddels op eigen benen en horen niet meer bij WieKentKunst. Toch gaat Hennie nog graag met de reus op pad. Niet als een van de drie dragers, maar als hofdame.

Nu ze er toch is, willen we ook wel even weten of WieKentKunst nog iets leuks aan de Moergestel Agenda wil toevoegen. Want ze grossieren in mooie initiatieven. Zo was er in 2017 het concert aan de Reusel en werden er dit jaar struikelstenen gelegd op de hoek van Rootven en Prinses Margrietstraat. Dit ter ere en nagedachtenis aan de Joodse familie Busnac.

“Voor nu staat de uitreiking van de vrijwilligersprijs nog op het programma. En we werken met enkele andere organisaties samen voor de kerststallenroute tussen Kerst en Nieuwjaar. Zet voor volgend jaar maar vast je agenda, 27, 28 en 29 september. Dan is er weer een grote manifestatie van WieKentKunst.”

Tipje van de sluier?

“Er is nog geen werktitel, maar de Reusel zal weer het verbindende element zijn. En we gaan samenwerken met de buren aan de Reusel. Denk aan Oisterwijk, Diessen, Esbeek et cetera.”

Zeg Hennie, blijft er naast je vrijwilligerswerk en rol als mantelzorger nog tijd over voor… thuis?

“De avonden zijn goed gevuld. Ik zeg wel eens tegen Paul (Spapens) dat we wat rustiger aan moeten doen, maar dat lukt niet altijd. Door het leggen van de struikelstenen op 1 mei, hadden we nu voor het eerst sinds een paar jaar weer tijd om te gaan fietsen in de zomervakantie. In vier weken van hier naar Wenen. Een toer langs de noordgrens van het Romeinse Rijk, de Limes-route. Wij hebben die route in 1999 voor het eerst een keer gefietst en wilden nu wel eens kijken wat we er ons nog van konden herinneren.”

Herinneringen maken, dat is wat ze doet. Wij maken ons geen zorgen over de toekomst van Hennie van Schooten. Ze zal haar Gouden Duim verzilveren en fier overeind houden. Met hard werken, desnoods van negen tot vijf.